Czcigodni Księża i drodzy Rodacy.

To już kolejne wakacje, które z wielką radością mogę przeżywać wśród Was. To dla mnie czas odpoczynku i spotkania z Rodziną i Wami oraz możliwość podziękowania za Waszą pomoc w imieniu naszych Parafian z Gwatemali – dorosłych, młodzieży i dzieci.

Przywożę Wam wdzięczne serca wielu dzieciaków, które w dwóch częściach naszej Parafii, dzięki Waszym ofiarom mogły uczestniczyć z radością w „Wakacjach z Bogiem”. Mogły pod opieką katechistów i młodzieży przez tydzień brać udział w katechezie, zabawach, konkursach, robótkach ręcznych oraz zjeść upragniony posiłek i słodycze, których niejednokrotnie nie mogą otrzymać od rodziców. Uśmiech na twarzy tych dzieciaków niech będzie dla Was motywem do radości, której daje uczynione dobro.

Jeśli przyjrzymy się realiom życia mieszkańców Petenu (to nazwa województwa i jednocześnie Wikariatu Apostolskiego), a szczególnie naszej Parafii, można z łatwością stwierdzić, że jednym z najważniejszych problemów jest brak edukacji. Jest wielu dorosłych, którzy nie umieją pisać i czytać. Również młodzież i dzieci często nie mają możliwości nauki ze względu na brak szkół, środków materialnych na dojazd do nich czy też zapłatę czesnego i przyborów szkolnych. Dzięki Waszej pomocy finansowej w tym roku 13 osób (młodzież i dzieci) mogło podjąć naukę lub ją kontynuować. Jedna z dziewczynek Sandra Yulisa (lat 14), która mieszka tylko z mamą i siostrzyczką specjalnej troski, napisała do Was w swoim liście dziękując za możliwość nauki — „Chciałam Wam powiedzieć, że już uczę się pisać i czytać. Dziękuję za to Bogu i Wam. Pozdrawiam Was gorąco.”

Również chłopiec Ever Alexander w wieku 8 lat pozdrawia i dziękuje za pomoc w zakupieniu przyborów do szkoły pisząc – „Jest nas 5 rodzeństwa i żyjemy sami z mamą bo 5 lat temu porzucił nas tata. Mimo, że on nam nie pomaga mama pracuje ciężko i troszczy się bardzo o nas. Jeszcze raz dziękuję bardzo za Waszą pomoc”.

Oprócz pomocy dzieciom w nauce, dzięki Waszej ofiarności mogliśmy zakupić również niezbędny sprzęt liturgiczny. 15 stycznia tego roku została bowiem powołana do istnienia — już oficjalnie — nasza parafia w Naranjo Frontera. Trzeba więc było zdobyć wiele rzeczy począwszy od kielichów i ornatów. Zakupiliśmy również projektor, który ułatwia nam pracę w katechizacji i służy jako kino parafialne:). Szczególnie stanowi to atrakcje dla ludzi na wioskach gdzie nie ma możliwości obejrzenia dobrego filmu czy programu. Wraz z księdzem przyjeżdża więc czasem „kino” :).

Jak widzicie Wasz wkład w naszą nową parafie jest bardzo duży za co Wam bardzo dziękujemy. W zeszłym roku opowiadałem Wam o jednej z wiosek, której obiecałem obraz Miłosierdzia Bożego zakupiony w Polsce jeśli wybudują swój kościółek. Zamieszczam więc fotografię.

To wioska do której trzeba jechać około 3 godziny i tylko dobrym samochodem terenowym, bo znajduje się w miejscu ciężko dostępnym. W porze deszczowej można do nich dotrzeć tylko na koniu albo pieszo w wodzie po pas. Wioskę tworzy kilka rodzin – Indianie i mieszańcy. Ich wiara i ogromny zapał, szczególnie katechisty sprawił, że wybudowali a lepiej rzec „zbili z drzewa” swoją świątynię.

Drodzy, na koniec chciałem przekazać Wam słowa wdzięczności od parafian z innej wioski La Fisga, którzy dzięki pomocy finansowej z Waszych ofiar mogli wybudować nowy kościół, gdyż stary był za ciasny i zniszczony. Dla porównania zamieszczam fotografię kościołów: starego i nowego.

W liście, który skierowali do Ks. Proboszcza i Was wszystkich dziękują za środki dzięki, którym mogli zakupić blachę na dach i cement. Jak widać na zdjęciu to nie jakaś okazała świątynia ale jej wartość i piękno tkwi w sercach, wierze i wysiłku tych, którzy ją wznosili.

Księżom, Dzieciom Pierwszokomunijnym i Dzieciom z Koła Misyjnego ze Szkoły Nr 2 wraz z Panią Katechetką i Gronem Pedagogicznym oraz Wam wszystkim, którzy umiecie się dzielić wiarą, modlitwą i tym co posiadacie z serca dziękujemy i polecamy Was w naszych modlitwach na gwatemalskiej ziemi. Szczęść Boże!